Marcel Broodthaers (Sint-Gillis, 28 januari 1924 – Keulen, 28 januari 1976) was een Belgisch dichter en beeldend kunstenaar. Hij verwierf bekendheid met surrealistische accumulaties, objecten en environments. Zijn werk is veelal triviaal, ironiserend en literair in zijn verwijzingen. Hij mengt in zijn werk conceptuele kunst, waarbij het idee belangrijker is dan het kunstwerk als object, met de gerichtheid op dagelijkse voorwerpen van het Nouveau réalisme. Daarbij is een kritische reflectie op de rol van kunst en kunstenaar in de maatschappij steeds aanwezig.
Marcel Broodthaers groeide op in het Brusselse als enig kind van de Vlaamse vader Charles Emile Broodthaers en de Waalse moeder Bertha Annecour. Zijn schrijvers- en dichterstalent werd reeds op jonge leeftijd door zijn vader, een maître d'hôtel, opgemerkt. Hoewel hij meer affiniteit had met wiskunde en geschiedenis schreef hij zich in 1942 toch in als student scheikunde aan de Université Libre de Bruxelles. Zijn onweerstaanbare drang om zich te manifesteren als literair-picturaal kunstenaar deed hem zijn academische studies echter al snel stopzetten. Reeds al jongeman stond Broodthaers bekend als een introverte, eigenzinnige maar ambitieuze en kritische geest die graag vertoefde in de artistieke kringen (Achille Chavée, Paul Nougé) rond het Brusselse Paleis voor Schone Kunsten.
In 1946 huwde Broodthaers met Reine Leyson met wie hij in datzelfde jaar een dochter krijgt. Het huwelijk houdt niet lang stand en na de echtscheiding heeft hij een relatie met Suzanne Van Hiel die hem twee kinderen schenkt. In 1962 trad Broodthaers opnieuw in het huwelijk, ditmaal met de uit het Zuid-Limburgse Cadier en Keer afkomstige Maria Gilissen (°1938), met wie hij in datzelfde jaar zijn derde dochter Marie-Puck krijgt. Omwille van zware financiële problemen zag het koppel zich vaak genoodzaakt te verhuizen, eerst in België maar na zijn veertigste ook naar het buitenland. Zo verbleef hij onder meer in Parijs, waar hij aan de kost kwam als hotelportier, fotograaf en reporter bij een persbureau. In 1970 vestigde hij zich samen met zijn vrouw en Marie-Puck in Dusseldorf waar hij werkte als correspondent van de Ateliers de Création Radiophonique van de Franse Radio- en Televisiezender ORTF. Daarna volgen nog verblijven in Londen, Berlijn en Keulen waar hij in 1976 overleed aan een twee jaar eerder ondergane mislukte leveroperatie. Broodthaers werd ter aarde besteld op de begraafplaats van Elsene. Zijn grafmonument werd gerealiseerd door de Belgische beeldhouwer Karel Van Roy.
Hoewel Maria Gilissen tijdens Broodthaers' leven steeds in de schaduw bleef als zijn amateur-fotografe en uitvoerend assistente, zou zij zich na zijn dood opwerpen als de veeleisende behoedster van de artistieke nalatenschap van haar echtgenoot. Een jaar voor zijn dood had hij zijn echtgenote, zijn trouwe metgezel "pour le meilleur et pour le pire", in een eigenhandig geschreven wilsbeschikking aangewezen als bewindvoerder om te waken over de auteursrechten, publicaties, exposities en veilingen van diens oeuvre.
[Wikipedia]
