C.O. Jellema

In het nationale park De Hoge Veluwe staat, bij het museum Kröller-Müller, een torenhoog beeldhouwwerk, waarvan je je afvraagt hoe het komt dat het niet omvalt: het bestaat uit metalen staven en metalen draden, en maakt dus onwillekeurig de indruk dat het wel geschikt zou zijn om te hangen, maar niet om te staan. Toch staat het daar in weer en ...

Kwamen in Jellema s dichtbundel De toren van Snelson al tweeëntwintig sonnetten voor, in Door eenen spiegel is dat aantal gegroeid tot negenendertig zodat er voor andere gedichten geen plaats meer is. Heeft Jellema in zijn zesde bundel definitief zijn vorm gevonden? Zeker is, dat het sonnet geknipt lijkt te zijn voor het soort poëzie dat Jell ...

Paradijsje De stilte stond onder de bomen te grazen, hoorbaar als een verzadigde zomerkoe; niet omdat er van alles overvloed was, maar het verlangen, spelensmoe, was ingeslapen in het gras, blauw en geel, bloemen o bloemen zoveel, dat jij je hand uitstrekte en ik je vingers kuste, omdat ik voelde dat jij dit gemaakt moest hebben. Totdat de wi ...

Klein Gloria Zijn naam gaf Hij weg aan de doven, hoewel zij die niet verstaan, dat zij zonder hapering geloven in t neuriën van de maan. Zijn blik gewerd de blinden dat is: niets-ziend verwonderd zijn om het herhaaldelijk vinden en t ongemerkt gevonden zijn. En jij, zijn wij niet samen nog blinder, dover? Amen.

C.O. Jellema s dichtbundel De schaar van het vergeten heeft een motto meegekregen van de Deense wijsgeer Kierkegaard, waarin onze faculteit dingen te vergeten vergeleken wordt met een schaar, die afknipt wat we niet nodig hebben. Kierkegaard voegt daaraan toe, dat de herinnering de supervisie erover behoudt. Zowel de herinnering als het vergete ...

Michaël Zeeman over Een slaande hoef: `Het is een grootse, hoge bundel, met drieënveertig sonnetten, die zich enkel met grote concentratie laten lezen en herlezen, die aanspraak maken op studie, vergelijking en analyse, maar die al die moeite op een schitterende manier belonen. Want wie in het werk doordringt vindt verzen die zich én als een t ...

Spolia (Latijn voor `buit ) bevat acht afdelingen: `Elegisch wat bij Jellema veel meer inhoudt dan een poëtische rouwverwerking; `Anekdotisch bij Jellema haast wel het tegendeel van grappig of moppig; `Zeven sonnetten waarin een bespiegelend hoor-en-wederhoor klinkt; `Heiligen beeldgedichten, twee naar Titiaan, een naar Ludovico Car ...

Twee weken na het verschijnen van zijn bundel Stemtest is C.O. Jellema gestorven. Bij die gelegenheid schreef Remco Ekkers in Freed: `Jellema was een denkende dichter, die echter fel leefde met alle zintuigen open naar de verrukkingen van het leven in liefde, tuinen, voedsel, kunst. De schoonheid te vinden in woorden, klanken en beelden was voo ...

Oktober Weer wordt het herfst. Weer gaat het dromen onder. Het blad verkleurt. Nog is de hemel blauw voordat de stormen komen. k Denk aan jou, dat jij bestaat, aan dat ik niets ben zonder jouw beeld in mij, aan dat het breken zou, aan woorden die wij niet herroepen konden, en aan die avond dat wij elkaar vonden, aan ganzenvlucht, zonsonderga ...

In een van de vele dromen in C.O. Jellema s bundel Droomtijd speelt een gedicht (of misschien wel hét gedicht) een rol: het schept de weiden grazig en leidt ons aan wateren der rust. In die droom is het gedicht dus zoveel als god en hiernamaals tegelijk en verweert het zich bovendien tegen het zelf geformuleerde verwijt dat het haat en verschri ...