Breekbare lading

Toen Japan in 1931 Mantsjoerije binnenviel, groeide de angst voor luchtaanvallen op Peking. Men vreesde voor het lot van de kunstschatten in de Verboden Stad: kostbaar porselein, zijdeschilderingen van onschatbare waarde, unieke kalligrafieën en bibliotheken, plus tien reusachtige stenen met inscripties die worden beschouwd als de oerteksten van China. Ma Heng, de bescheiden museumdirecteur, kreeg opdracht alles te laten inpakken en mee te nemen het binnenland in. Het werd het begin van een ongelooflijke reis, die bijna zestien jaar zou duren. Al die tijd waren Heng en zijn curatoren onderweg, met bijna twintigduizend houten kratten vol kostbaarheden. Ze reisden per trein en stoomboot, in vrachtwagens, met vlotten en soms te voet, hun lading op de ruggen van talloze dragers. Zo drongen ze steeds dieper het land in. De schatten kwamen terecht in grotten, tempels en schuren, waar de curatoren ze zo goed mogelijk probeerden uit handen te houden van de oprukkende Japanse troepen, en te beschermen tegen termieten, vocht, hitte en kou. Na de Japanse capitulatie laaide de Chinese Burgeroorlog op, met uiteindelijk een verdeeld land als gevolg. Dat zou ook het lot bepalen van de collectie zelf: een deel kwam terecht in Beijing, een ander in Taipei.