Wevende stilte

Dit is een bijzonder deel in de reeks van 'Dialogen'. Voerden de dichters tot nu toe telkens een directe 'gedichtenwisseling' met elkaar, in deze bundel is dat anders: hier spreekt een dichter 'met' of beter tegen een reeds overleden dichter. Toch hebben we gemeend deze bundel als 'dialoog' te mogen brengen. De gedichten van Deborah Digges waren er. Ze zijn door Anneke Brassinga voor VPRO's 'Dodedichtersalmanak' vertaald, maar ze verschenen niet eerder in druk. Daarnaast en daarbij schreef Brassinga enkele eigen gedichten die een prachtige dialoog met Digges' werk aangaan en waarbij ze zich in het laatste gedicht ook direct richt tot deze bijzondere, jong gestorven vrouw. Thema's als de natuur en de liefde die beide dichters gemeen hebben, kleuren ook deze bundel, waarin ondanks het ontbreken van een interactie toch een gesprek plaatsvindt. Misschien vinden beide dichters elkaar wel het meeste in alles wat verloren is gegaan en telkens weer verloren gaat. Dat maakt deze dialoog overigens absoluut niet tot een somber en uitzichtloos gesprek.