Beulen van Breendonk Schuld en boete

Het fort van Breendonk werd als gevangenis en doorgangskamp gebruikt door de Duitse politiediensten, de Sipo-SD. De levensomstandigheden die er heersten, zijn vergelijkbaar met die van de concentratiekampen. De gevangenen werden uitgehongerd, vernederd, mishandeld en gefolterd. Bijna 280 gevangenen bezweken onder het onmenselijke regime of werden terechtgesteld. Duitse en Vlaamse SS'ers moesten daarbij niet onderdoen voor elkaar. Ook bepaalde medegevangenen maakten zich schuldig aan moord. Beulen van Breendonk doet verslag van misdaden in het kamp van Breendonk en van het proces van Mechelen. Daar stonden de Belgen onder hen in 1946 terecht voor de gruwelen die ze gepleegd hadden in het fort. De militaire rechtbank sprak bijzonder zware straffen uit tegen de drieëntwintig beklaagden van wie zestien de doodstraf kregen. Er werd ook een vergelijking gemaakt met het kamp van Amersfoort. Tot slot behandelt het boek de fundamentele vraag hoe iemand beul wordt.