Valentijn Hoogenkamp

Valentijn Hoogenkamp (Zaandam, 1986) is een Nederlandse schrijver, dichter en essayist. In zijn werk onderzoekt hij gender, identiteit en de rollen waarin mensen gezien worden. Hoogenkamp groeide op in Zaandam in een gezin met twee werkende ouders (Hoogenkamps vader is huisarts) en een zus. Hij studeerde psychologie aan de Universiteit van Amsterdam en 'Writing for Performance' aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Tijdens zijn studie begon Hoogenkamp met het schrijven van toneelstukken en poëzie. In 2012 werd zijn werk Brief in Schemer bekroond met de El Hizjra-Literatuurprijs. Ook stond Hoogenkamp in de finale voor de El Hizjra Literatuurwedstrijd 2013. Zijn afstudeerproject, de toneelmonoloog Alle plaatsen waar ik naartoe wil bestaan niet, werd in 2014 genomineerd voor de ITs Ro Theater Award. De toneeltekst werd uitgesproken tijdens het ITs Festival Amsterdam. Hoogenkamp maakte teksten voor een aantal jeugdtheaterproducties, zoals de prikkelarme theatervoorstelling Even niet met theatergroep Kwatta en een theatertekst van de roman Orlando (1928) van Virginia Woolf. Zijn theatertekst A garden in Hell uit 2012 werd geselecteerd voor de 'Women Playwrights International Conference' (Stockholm) en theaterfestival 'Interplay Europe' (Madrid); op het theaterfestival 'Interplay Europe' (Madrid) was Hoogenkamp onderdeel van de Nederlandse delegatie. Zijn poëzie droeg hij onder meer voor tijdens Lowlands en Oerol. Hoogenkamp debuteerde als prozaschrijver in 2015 met de novelle Kleine zeemeermin, per ongeluk dood. In 2021 verscheen de debuutroman Het aanbidden van Louis Claus, oorspronkelijk uitgebracht onder de naam Helena Hoogenkamp. Een latere editie kwam uit onder de naam Valentijn Hoogenkamp. Het boek werd in 2022 genomineerd voor de Anton Wachterprijs. Een Duitse vertaling van deze roman verscheen onder de titel Ich und Louis Claus, vertaald door Stefanie Ochel. [Wikipedia]