Paul Pourveur

Paul Pourveur (Antwerpen, 1952) is een Belgisch toneelschrijver en scenarioschrijver. Hij woont in Brussel. Paul Pourveur is afkomstig uit Wallonië, maar heeft altijd in het Nederlands school gelopen. Zijn tweetalige jeugd verklaart waarom hij vandaag een van de weinige Belgische auteurs is die in het Nederlands en in het Frans schrijft. Na zijn opleiding filmmontage aan het RITS in Brussel was Pourveur aanvankelijk actief als scenarioschrijver voor film en televisie. Tijdens een opname ontmoette hij Lucas Vandervost, die hem in aanraking bracht met het theater. Samen met Vandervost begon Pourveur midden jaren tachtig te schrijven voor het theater. Hij ontpopte zich al snel tot een van de meest getalenteerde vertegenwoordigers van de nieuwe Vlaamse toneelschrijfkunst. Zijn werk werd zeer positief onthaald in Vlaanderen en Nederland. Zijn teksten werden onder meer geënsceneerd door Guy Cassiers (The Hunting of the Snark, 1987), Lucas Vandervost, Gène Bervoets en Willibrord Keesen. Het werk van Pourveur wordt eveneens vaak uitgevoerd in Franstalig België, waar het wordt geënsceneerd door regisseurs Hélène Gailly, Christine Delmotte en Michaël Delaunoy en door het Brusselse collectief Transquinquennal. Pourveurs teksten zijn vaak speels, dubbelzinnig. Ze tasten de mogelijkheden van en met taal af, hebben een sterke essayistische dimensie en zijn betrokken op de hedendaagse wereld. Hij haalt in zijn teksten vaak op een plezierige manier de thema's onderuit die hij behandelt, of het nu gaat om kwantumfysica (Aurora borealis), dameslingerie (Le Coucher d'Yvette), de oorlog in het voormalige Joegoslavië (Decontamination ) of liefdesrelaties tussen mannen en vrouwen (White-Out). Over zijn werkwijze bij het schrijven van teksten, zegt Pourveur zelf: Als ik schrijf, hou ik me eerder bezig met het theatraal dispositief. Er is een podium aan de ene kant en zetels aan de andere kant. Op het podium staan ‘levende’ mensen – waardoor theater ook de enige kunstvorm is waar nog ‘echte’ mensen beleefd kunnen worden. Voor de rest wil ik niet weten wat de limieten zijn van een acteur, of hoe de regie of scenografie er zal uitzien. Ik bouw een tekst op als een taalkundig probleem, daarna gaat de regisseur er mee aan de slag. [Wikipedia]