Ook daar valt het licht gedichten

Zelfs als er geschrokken wordt, gebeurt dat stil. Nergens wordt er in de gedichten van Miriam Van hee geschreeuwd of onbedaarlijk gehuild. Het leven lijkt er bedrieglijk zacht, op het melancholieke af, ook al komen er soms voortvluchtigen en vervolgden in voor. Landschappen, kleine gebeurtenissen, gewone mensen dienen zich aan en verdwijnen bijna geruisloos. Maar subtiel ademt Van hee ze even leven in. In de details, bijna achteloos gegeven, zit een tragiek die teder opgeroepen wordt. Ja, er gebeurt hier weinig, ogenschijnlijk, maar bij nader toezien veel meer dan je denkt. Veel dicht ze niet, Miriam Van hee, maar wat ze dicht is raak.