Vijftig jaar geleden ontdekte Hans Achterhuis het werk van Hannah. Arendt in de ramsj. Zijn wijsgerige collega's vonden het maar vreemd dat hij zich verdiepte in de boeken van deze 'journaliste' met een voorliefde voor politiek en geschiedenis. In een halve eeuw tijd is de situatie volledig omgedraaid; Arendt is niet meer weg te denken uit het academische en maatschappelijke debat. Toch blijven belangrijke delen van haar werk nog onderbelicht. Vanuit het aan Arendt ontleende motto 'ik wil begrijpen' onderzoekt Achterhuis deze 'onbekende Hannah Arendt'.0Het denken van Arendt is gevormd door de grote gebeurtenissen van de twintigste eeuw. De opkomst van het totalitarisme en het agressieve antisemitisme van de nazi's vormen de achtergrond waartegen de Joodse Hannah Arendt filosofie studeerde in Marburg. Haar leermeester en minnaar Martin Heidegger liet zich verleiden door het nationaalsocialisme. Haar echtgenoten Günther Stern en Heinrich Blücher waren revolutionaire marxisten. Arendt leerde veel van hen, maar engageerde zich niet direct op politieke wijze. Dat gold ook voor het 0zionisme, waar Hannah Arendt een haat-liefdeverhouding mee had. Al deze thema's kwamen samen toen zij in 1961 voor 'The New Yorker' verslag deed van het proces tegen Adolf Eichmann in Jeruzalem. Ze zag in de oud-nazi geen monster maar een banaal mannetje, wat haar op kritiek kwam te staan. Hans Achterhuis legt uit waarom het begrip 'de banaliteit van het kwaad' beter kan worden losgemaakt van de persoon van Adolf Eichmann, die nu de discussies beheerst. Ik wil begrijpen' is geen biografie maar het verslag van een rijke filosofische vriendschap. Achterhuis analyseert de boeken en ideeën van Arendt in de context waarbinnen ze tot stand kwamen en koppelt ze aan actualiteiten als fake news, de toeslagenaffaire en de verwerking van ons koloniale verleden.
