Paula, Paula II

'Over de hoofden keek ik naar je gezicht, de begerige trek. En ik was niet de enige, de baron, Gilles, Nigel, zelfs Tico en het wonderkind. En de vrouwen keken hoe de mannen keken. Veren overeind, nagels gescherpt. Het heeft een tijd geduurd eer je die er ook onder had. Nee, dat zeg ik niet goed. Eer ze van je hielden, zoals wij.' In het spiegelende dubbelverhaal Paula + Paula II wordt een herinnering opgehaald. Een man bekijkt een foto, en ziet het verleden en de vrouw die daarin aanwezig was, weer voor zich. In het tweede verhaal kijkt de vrouw terug, geeft ze antwoord vanuit een plaats waar alleen herinnering nog tastbaar is.