Thomas en Taleesa

Haar wangen zijn zó gerimpeld, dat je er kleine dingetjes in zou kunnen verstoppen. Een katjesdropje, bijvoorbeeld, zou je niet gemakkelijk terugvinden in oma's rimpels. Ze zijn nog dieper dan die van een hond. Thomas hoopt altijd maar dat ze niet alleen haar gezicht, maar ook de binnenkant van haar rimpels wast. Hij moet er niet aan denken wat een plakkerig stofnest oma's gezicht misschien is... Thomas wil verkering met Taleesa. Maar hoe pak je dat aan? Het is vooral lastig nu hij wordt getreiterd door zo'n p[estkop als Marwin. Natuurlijk is hij óók degene die hem ziet in zijn stijve, nette kleren, die hij van zijn moeder aanmoet als ze naar oma gaan. Oude oma zit alleen maar suffig in haar stoel. Elke week hetzelfde... Als ze vraagt hoe het met hem gaat, heeft hij opeens overal genieg van en antwoordt: 'Slecht!' Dan ziet hij plots haar ogen veranderen. Het lijkt wel of ze lacht. Is dat wat meester Wilbert bedoelde toen hij zei dat Thomas beter naar haar moest kijken? Oma vertelt over vroeger, toen ze verkering kreeg met opa - de kale, chagrijnige man van de vergeelde foto op het tafeltje. Thomas kan niet geloven dat die ooit jong en vrolijk was. Hij luistert en leeft mee met het verhaal van een jongen en een meisje. Net als hij en Taleesa. Dan komt de dag waarop hij heeft gehoopt! Taleesa gaat met hem naar de klassenavond. Daar staat Marwin. Thomas kijkt hem aan...