Tussentaal over de talige ruimte tussen dialect en standaardtaal in Vlaanderen

Tussentaal was in de laatste decennia van de vorige eeuw voor veel taalkundigen en beleidsmakers in de eerste plaats een tussentaaltje, dat te vuur en te zwaard bestreden moest worden. Sinds het begin van de 21ste eeuw lijkt het tij gekeerd. Tussentaal wordt meer en meer aanvaard als een legitieme variëteit van het Nederlands. Er is de laatste jaren dan ook bijzonder veel onderzoek gebeurd naar zowel de kenmerken van tussentaal als het gebruik ervan. Dat onderzoek werd en wordt uitgevoerd door professionele neerlandici, maar ook door tientallen studenten Nederlands aan de Vlaamse universiteiten. In dit themanummer brengen zes studenten Nederlands van de Universiteit Gent verslag uit over hun onderzoek naar tussentaal in Vlaanderen, waarover zij eerder al een masterscriptie schreven. Het gaat over de taal van leerkrachten, van tv-presentatoren, van jonge ksa-leden, over de taal in reclamespots, en over de attitude van jongeren tegenover de talige variatie in Vlaanderen. De artikelen worden voorafgegaan door een inleiding waarin de promotoren van die zes scripties de opvallende evolutie schetsen in de manier waarop neerlandici aankijken tegen de nieuwe variëteit in het Vlaamse taallandschap.