John Flanders

Raymundus Joannes Maria De Kremer of Raymond Jean De Kremer (Gent, 8 juli 1887 – aldaar, 17 september 1964) was een Vlaams schrijver, die onder de pseudoniemen Jean Ray en John Flanders honderden fantastische verhalen publiceerde. Hij schreef zowel in het Nederlands als in het Frans. Raymond werd geboren in Gent als zoon van bediende Joseph De Kremer en Maria Theresia Anseele, een gemeenteonderwijzeres. Zijn moeder was de zus van de Gentse socialistische voorman Edward Anseele. Op 17 februari 1912 huwde hij in Brussel met Virginie Bal. In januari 1927 werd hij tot 78 maanden cel veroordeeld voor oplichting. Hoewel hij eerder al verhalen, journalistiek, theaterteksten en de bundel Les contes du whisky had gepubliceerd, wijdde hij zich na zijn vervroegde invrijheidstelling volledig aan het schrijven. Onder de naam John Flanders werd hij vooral bekend als schrijver van Nederlandstalige jeugdboeken en medeauteur van de reeks Vlaamse Filmpjes (uitgeverij Altiora Averbode). Later zal bij diezelfde Filmpjes ook een John Flandersprijs ter waarde van 2000 euro gegeven worden voor beloftevolle schrijvers. Ook voor de Franstalige tegenhanger van de Filmpjes, Presto Films, schreef hij heel wat verhalen. Toch oogstte hij het meeste succes in Frankrijk onder de naam Jean Ray waar zijn magisch-realistische roman Malpertuis (1955) uitgegeven werd in de reeks “Présence du Futur” naast werk van onder andere Ray Bradbury en H.P. Lovecraft. In België kreeg hij onder de naam Jean Ray pas echt erkenning na de publicatie van een bloemlezing met zijn beste fantastische verhalen en griezelverhalen, (uitgegeven in de Maraboutreeks met een voorwoord van Henri Vernes) in 1961. De fantastische sfeer in zijn werken doet denken aan de etsen van de Gentenaars Jules De Bruycker en Frits Van den Berghe. Zijn koppeling aan het onderbewuste geeft ons indrukken van het werk van Salvador Dalí en aan de helse visioenen van Jeroen Bosch (bijvoorbeeld zijn verhaal Griezelen). John Flanders geloofde in de Vierde dimensie (is ook de naam van een verhaal van hem): een krachtveld dat de andere drie klassieke dimensies doorkruist. Harry Kümel verfilmde in 1972 Malpertuis. Op het witte doek gaven onder andere Orson Welles, Mathieu Carrière, Susan Hampshire, Michel Bouquet, Jean-Pierre Cassel, Sylvie Vartan gestalte aan de figuren van Jean Ray. Hubert Lampo, boegbeeld in Vlaanderen van het magisch realisme, vertaalde het oorspronkelijk in het Frans geschreven Malpertuis in het Nederlands. Zodanig was de auteur steeds met fantasie bezig, dat men niet altijd wist of de informatie over hemzelf wel klopte of gefantaseerd was. Zijn bijzonder sfeervolle en accurate beschrijvingen van steden, landen en het zeemansleven, waar hij nooit zelf geweest was of deel van uitgemaakt had, hielden de twijfel rond zijn echte leven in stand. Rond deze figuur werd na zijn overlijden ook een vriendenkring opgericht die regelmatig samenkwam om zijn werk te bespreken, onderzoeken en verdere raadsels op te lossen.. Ook kreeg hij in Gent een gedenkplaat. Raymond De Kremer gebruikte naast John Flanders en Jean Ray ook nog verschillende andere pseudoniemen, maar deze twee waren de voornaamste. [Wikipedia]